Prace IGiK - zeszyt 108 tom L
cena 40 zł
Maria Cisak, Andrzej Sas
Transformacja współrzędnych punktów z układu 'Borowa Góra' do układu '1942'
W niniejszym artykule przedstawiono wyniki prac związanych z transformacją współrzędnych geodezyjnych z układu 'Borowa Góra' na układ współrzędnych '1942'. Zbadano cztery warianty rozwiązania zagadnienia z uwzględnieniem dwóch poziomów dokładności. Wykonano transformację współrzędnych płaskich X i Y metodą Ryšavego oraz współrzędnych sferycznych B i L metodą Buršy–Wolfa, które są metodami ścisłymi. Zaprezentowano również możliwość dokonania transformacji współrzędnych metodami przybliżonymi: metodą średnich wartości DX i DY dla arkuszy map w skali 1:100 000 oraz metodą strefową. W wyniku przeprowadzonych na wybranym materiale mapowym testów opracowano algorytm i program obliczeniowy, który posłużył do przeliczenia, z dokładnością ±4.5 m, współrzędnych punktów z układu 'Borowa Góra' na układ '1942'. Dokonano również porównania, w formie graficznej, wyników uzyskanych przy użyciu ścisłych i przybliżonych metod transformacji.
Maria Cisak, Andrzej Sas
Analiza dokładności przeliczeń współrzędnych punktów zawartych w bazie danych grawimetrycznych z układu 'Borowa Góra' na układ '1942'
Analizę oparto na wynikach przeprowadzonych czterech testów: testu na materiale katalogowym, testu na materiale mapowym, testu terenowego oraz testu poprawności odwzorowania profili punktów geologicznych. Celem analizy było określenie faktycznej dokładności określenia współrzędnych dowolnego punktu zawartego w bazie danych grawimetrycznych po jego transformacji z układu 'Borowa Góra' na układ '1942'. Opisano przeprowadzone testy, a wyniki ich wraz z oceną dokładności przedstawiono w postaci tabelaryczno-graficznej.
Jerzy Janusz, Wojciech Janusz, Andrzej Kaliński, Mieczysław Kołodziejczyk, Andrzej Toruński
Wstępne badanie zestawów łat kodowych z użyciem niwelatorów cyfrowych na komparatorze IGiK w wersji 'nieruchomy niwelator – ruchoma łata'
Opisano konstrukcję zaprojektowanego i wykonanego w Instytucie Geodezji i Kartografii komparatora łat kodowych z użyciem niwelatorów cyfrowych w wersji ,,nieruchomy niwelator cyfrowy – ruchoma łata kodowa”, omówiono wyniki badań porównawczych komparatorów oraz wyniki wstępnego badania zestawów niwelatorów cyfrowych DiNi 11, DiNi 12 firmy Zeiss i łat kodowych LD 13, niwelatorów cyfrowych NA3000, NA3003 firmy Leica i łat kodowych GPCL 2, GPCL 3 oraz łaty kodowej i niwelatora cyfrowego DL101-C firmy Topcon.
Elżbieta Bielecka, Andrzej Ciołkosz
Metodyczne i realizacyjne aspekty aktualizacji bazy CORINE Land Cover
Zgodnie z zaleceniami Europejskiej Agencji Środowiska co dziesięć lat powinna być aktualizowana baza danych odnoszącą się do pokrycia terenu. Ponieważ pierwsza baza danych zawierała informacje o pokryciu terenu na obszarze Europy Zachodniej i Środkowej w 1990 r., tak więc w 2000 r. należało przystąpić do jej aktualizacji. W artykule przedstawiono zagadnienia korekty starej bazy danych oraz sposobu jej aktualizacji. Poprzez porównaniu zawartości obu baz określono zmiany pokrycia terenu, jakie zaszły na obszarze Polski w ostatniej dekadzie XX w.
Dariusz Dukaczewski
Prezentacja dynamiki zjawisk za pomocą zmiennych statystycznych i dynamicznych stosowanych w elektronicznych animacjach kartograficznych
W pracy określono możliwości oraz ograniczenia stosowania zmiennych statycznych i dynamicznych do tworzenia animacji kartograficznych, służących do prezentacji zjawisk dynamicznych oraz przedstawiono metodę doboru zmiennych, umożliwiających prezentację różnych typów zmian w warunkach nienadmiarowego stopnia złożoności przekazu informacji.
Jan Ziobro
Skuteczność dodatkowych parametrów w aerotriangulacji
Przedstawiono wyniki badań skuteczności dodatkowych parametrów w aerotriangulacji na przykładzie bloków opracowanych w kraju w kilku ostatnich latach. Zamieszczono wyniki badania 20 bloków, podzielonych na cztery grupy, różniące się skalą zdjęć, liczbą zdjęć w bloku oraz występowaniem pomiaru środków rzutów.
Skuteczność dodatkowych parametrów pokazano jako wzrost dokładności uzyskanej dla punktów kontrolnych, w odniesieniu do dokładności otrzymanej w wyrównaniu bez dodatkowych parametrów.