Rocznik Astronomiczny 2002
LVII tom Rocznika Astronomicznego jest kontynuacją serii roczników astronomicznych opracowywanych i wydawanych nakładem Instytutu Geodezji i Kartografii w Warszawie od 1946 roku.
Niniejszy tom Rocznika Astronomicznego został opracowany w ramach tematu ”Wyznaczanie zmian astronomiczno–geodezyjno–grawimetrycznych parametrów podstawowego punktu polskiej sieci w Obserwatorium Geodezyjno–Geofizycznym IGiK Borowa Góra, z wykorzystaniem metod kosmicznych, w powiązaniu z międzynarodowymi badaniami nieregularności ruchu obrotowego Ziemi” wchodzącego w zakres badań statutowych Zakładu Astronomii Geodezyjnej i Geodezji Satelitarnej IGiK. Zawiera on szereg uzupełnień, w szczególności w jego części opisowej.
Współrzędne chwilowego bieguna północnego Ziemi oraz różnice UT1–UTC zaczerpnięto z wydawnictw Centralnego Biura Międzynarodowej Służby Ruchu Obrotowego Ziemi (IERS) w Paryżu. Począwszy od bieżącego wydania Rocznika zrezygnowano z publikowania ostatecznych, wyrównanych danych nt. bieguna, publikowanych w corocznych sprawozdaniach IERS. Sprawozdania te ukazują się z dwuletnim opóźnieniem i na ogół nie są dostępne w chwili wydawania Rocznika.
Definicje, wzory i wielkości stałych astronomicznych użyte w Roczniku są oparte na rezolucjach podjętych przez Międzynarodową Unię Astronomiczną (IAU) na kolejnych Zgromadzeniach Generalnych (Grenoble, 1976, Montreal, 1979, Patras, 1982), które stały się podstawą Systemu Stałych Astronomicznych IAU 1976 oraz Zgromadzenia Generalnego IUGG (Canberra, 1979), na którym przyjęto obowiązujacy Geodezyjny System Odniesienia GRS 1980. System Stałych Astronomicznych IAU 1976, zgodnie z uchwałą IAU, od 1984 r. obowiązuje we wszystkich pracach astronomicznych oraz krajowych i zagranicznych rocznikach.