Dr Dariusz Dukaczewski doktorem habilitowanym w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie Nauk o Ziemi i Środowisku

Dodano: 06 lipca 2020

W dniu 26 czerwca Rada Dyscypliny Nauk o Ziemi i Środowisku Uniwersytetu Toruńskiego podjęła uchwałę o nadaniu stopnia doktora habilitowanego dr Dariuszowi Dukaczewskiemu w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie Nauk o Ziemi i Środowisku. Podstawą nadania stopnia była monografia naukowa „Encyjna metodyka projektowania czasowo – przestrzennych animacji kartograficznych”.

Dr hab. Dariusz Dukaczewski jest absolwentem Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego (specjalizacja: Kartografia). W latach 1993-1994 jako stypendysta rządu francuskiego odbył staż w Narodowym Centrum Badań Kosmicznych (CNES – GDTA) oraz Narodowym Centrum Badań Naukowych (CNRS) w Tuluzie. W roku 1994 w wyniku obrony rozprawy „Mise au point d’ un SIG multitemporel pour la géstion forestière et agricole, intégrant des données de télédétection” na Uniwersytecie Paryż – VI im. Piotra i Marii Curie (Université Paris VI Pierre et Marie Curie) uzyskał dyplom DESS ès sciences (o specjalizacji w zakresie teledetekcji). W roku 2001 otrzymał stopień doktora Nauk o Ziemi w wyniku obrony rozprawy doktorskiej „Kartograficzna prezentacja dynamiki zmian użytkowania ziemi, za pomocą animowanych map elektronicznych na przykładzie Gór Izerskich” w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN im. Stanisława Leszczyckiego.

W latach 1987-1988 pracował na Uniwersytecie Warszawskim (Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Katedra Kartografii, Pracownia Fotointerpretacji Geograficznej). W latach 1988 – 1992 był zatrudniony w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN im. Stanisława Leszczyckiego. Od 1.10. 1992 jest pracownikiem Instytutu Geodezji i Kartografii. Od 1 czerwca 2014 r. pełni obowiązki kierownika Zakładu Systemów Informacji Przestrzennej i Kartografii. W okresie od 1992 r. kierował 12 projektami badawczymi oraz uczestniczył w 25 projektach (w tym w 17 międzynarodowych). Jest autorem i współautorem 65 publikacji naukowych (w tym 5 monografii i 10 rozdziałów w monografiach), 52 publikacji popularyzujących naukę, 27 ekspertyz na potrzeby organów władzy publicznej. Pełni 11 funkcji naukowych, w tym 7 w organizacjach międzynarodowych lub zagranicznych. Sprawował opiekę naukową nad stypendystami i stażystami polskimi i zagranicznymi.