Rocznik Astronomiczny 2003
LVIII tom Rocznika Astronomicznego jest kontynuacją serii roczników astronomicznych opracowywanych i wydawanych nakładem Instytutu Geodezji i Kartografii w Warszawie od 1946 roku.
Niniejszy, LVIII tom Rocznika Astronomicznego został opracowany w ramach tematu „Wyznaczanie zmian astronomiczno–geodezyjno–grawimetrycznych parametrów podstawowego punktu polskiej sieci w Obserwatorium Geodezyjno–Geofizycznym IGiK Borowa Góra, z wykorzystaniem metod kosmicznych, w powiązaniu z międzynarodowymi badaniami nieregularności ruchu obrotowego Ziemi”, wchodzącego w zakres badań statutowych IGiK.
Definicje, wzory i wielkości stałych astronomicznych użyte w Roczniku są oparte na rezolucjach podjętych przez Międzynarodową Unię Astronomiczną (IAU) na kolejnych Zgromadzeniach Generalnych (Grenoble, 1976; Montreal, 1979; Patras, 1982), które stały się podstawą Systemu Stałych Astronomicznych IAU 1976 oraz przez Zgromadzenie Generalne IUGG (Canberra, 1979), na którym przyjęto obowiązujący Geodezyjny System Odniesienia GRS 1980. System Stałych Astronomicznych IAU 1976, zgodnie z uchwałą IAU, od 1984 r. obowiązuje we wszystkich pracach astronomicznych oraz krajowych i zagranicznych rocznikach. Zastąpienie modelu precesji IAU 1976 oraz teorii nutacji IAU 1980 modelem precesyjno-nutacyjnym IAU 2000A, zalecone przez Zgromadzenie Generalne IAU (Manchester, 2000) od 1 stycznia 2003r., planowane jest w wydaniu Rocznika Astronomicznego na rok 2004.
Nowy system stałych i jednostek astronomicznych, zaaprobowany przez Zgromadzenie Generalne IAU (Buenos Aires, 1991), obligatoryjnie jeszcze nie wprowadzony, został przedstawiony na stronach 136-145, XLVII tomu Rocznika Astronomicznego z roku 1992. Obecnie jest on uaktualniany. Projekt najnowszego systemu stałych astronomicznych jest przedmiotem dyskusji na forum IAU. Podobnie, nowy geodezyjny układ odniesienia dyskutowany podczas Zgromadzenia Generalnego IUGG (Birmingham, 1999) nie doczekał się jeszcze akceptacji jako obowiązujący.