Osnowa grawimetryczna systemu IGiK-66

Założona w latach 1955–1962 podstawowa osnowa grawimetryczna nie spełniała standardów określonych przez Międzynarodową Asocjację Geodezji. Dla celów grawimetrii geodezyjnej zarówno dokładność, jak i zagęszczenie istniejącej osnowy nie były wystarczające. Przeprowadzona w IGiK analiza wyników wyrównania oraz wyniki uzyskane z grawimetrycznych pomiarów kontrolnych wykazały na kilku punktach I klasy błędy przekraczające granice tolerancji; również błąd przyjętej wartości jednostki grawimetrycznej przekraczał granice określone standardem. Nie powiodły się próby uzgodnienia stanowiska i ewentualnych wspólnych działań służb geodezyjnej i geologicznej w kierunku udoskonalenia podstawowej osnowy grawimetrycznej kraju. Prace nad modernizacją tej osnowy zostały podjęte w IGiK. Liczbę punktów II klasy zwiększono do 164. Dodatkowo zaprojektowano i pomierzono w IGiK w latach 1962–1964 122 punktów pośrednich II klasy. Do osnowy włączono również uzyskane w 1962 r. wyniki względnych pomiarów grawimetrycznych na przęsłach Gdańsk–Warszawa–Kraków, wyniki pomiarów względnych aparatem czterowahadłowym z lat 1956–1959 oraz wykorzystano nawiązania grawimetryczne do punktów w Poczdamie (w latach 1958 i1964), w Pradze (1958 r.) i Sliaču na Słowacji (1960 r.).

Dodatkowe pomiary wykonano grawimetrem Askania Gs-11, kalibrowanym na punktach osnowy I klasy oraz sieci grawimetrycznych punktów wahadłowych IGiK. Pozycje punktów określono z map topograficznych w skali 1:50 000 w systemie „Borowa Góra” z błędem σ_X = σ_Y = ±50 m, zaś ich wysokości wyznaczono poprzez dowiązanie niwelacyjne do osnowy wysokościowej z błędem σ_H = ±2 cm. Z opracowania obserwacji usunięto wykorzystany w tworzeniu systemu PIG-62 punkt Grodziec, którego obserwacje obarczone były niemożliwym do usunięcia błędem grubym. Opracowanie obserwacji i wyrównanie sieci z uwzględnieniem wag wykonano w IGiK w 1965 r. na maszynie elektronicznej UMC10, w systemie poczdamskim, z wykorzystaniem 4 punktów odniesienia należących do założonej w 1958 r. międzynarodowej sieci grawimetrycznej bloku wschodniego: Warszawa Okęcie przy al. Żwirki i Wigury, Poczdam, Praga i Sliač. Błędy przyspieszenia siły ciężkości σ_g po wyrównaniu dla punktów I i II klasy zawierają się odpowiednio w przedziałach ±0.007÷0.023 mGal ±0.015÷0.042 mGal. Wyniki wyrównania przyjęto w IGiK jako system grawimetryczny dla Polski – system IGiK-66 – i umieszczono w katalogu obejmującym 318 punktów osnowy. Poziom grawimetryczny tej sieci był zatem określony przez międzynarodową sieć krajów bloku wschodniego z 1958 r. Jednostka miligala sieci w systemie IGiK-66 była określona z dokładnością ±3÷4 ×10^-4 jednostki sieci międzynarodowej 1958 r.