System grawimetryczny IGiK-68

System grawimetryczny IGiK-68 powstał jako konsekwencja założonego w 1968 r. Międzynarodowego Poligonu Grawimetrycznego (MEGP), składającego się z 19 punktów międzynarodowych. Założenie tego poligonu miało na celu zapewnienie jednorodności standardu i skali sieci grawimetrycznych w byłych państwach socjalistycznych.
Do sieci MEGP na terenie Polski należały punkty: Gdańsk, Warszawa i Kraków. Wartości różnic Δg przęseł utworzonych przez te punkty pozwoliły na określenie współczynnika zmiany skali między jednostką sieci w systemie IGiK-66 i jednostką Międzynarodowego Poligonu Grawimetrycznego według wzoru:

Za pomocą współczynnika k zredukowano wszystkie przęsła sieci pomierzone w systemie IGiK-66, doprowadzając je do skali Międzynarodowego Poligonu Grawimetrycznego. Tak przygotowany materiał posłużył do ponownego wyrównania istniejącej sieci w oparciu o trzy wyżej wymienione punkty. Ponowne wyrównanie istniejącej sieci grawimetrycznej określiło nowy system IGiK-68. Wyniki wyrównania przeprowadzonego w IGiK umieszczono w katalogu obejmującym 318 punktów osnowy.

W latach 1968–1971 na bazie punktów MEGP zakładane były narodowe poligony grawimetryczne. Założony przez IGiK Narodowy Poligon Grawimetryczny (NEGP), pełniący rolę krajowej bazy kalibracyjnej opierał się na przęsłach Gdańsk–Warszawa–Kraków oraz Kraków–Kuźnice i zawierał 13 punktów. Wyniki pomiarów na NEGP opracowano w systemie grawimetrycznym IGiK-68.