Fotogrametria lotnicza

Tematyka fotogrametrii lotniczej była realizaowana w Zakładzie Fotogrametrii od początku jego istnienia. Badania prowadzone w Zakładzie w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku  wspomagały zadania o charakterze technologicznym na bazie których powstawały wytyczne techniczne dla instrukcji wydawanych przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii. Tematyka badawcza obejmowała wówczas zagadnienia związane z technologią sporządzania numerycznych map sytuacyjno-wysokościowych w skalach średnich i dużych oraz map inżynieryjno-gospodarczych, w tym map obiektów przemysłowych, tras kolejowych, tras rzecznych, tras ulic, itp., z wykorzystaniem autografu analogowego, zaś w późniejszym czasie  autografu analitycznego oraz diapozytywów zdjęć lotniczych. Obecność w Zakładzie nowoczesnego na ówczesne czasy narzędzia pomiarowego, jakim był autograf analityczny, spowodowała, iż badania naukowe zostały ukierunkowane na potrzeby opracowania i wdrożenia technologii aerotriangulacji analitycznej oraz technologii pomiaru i prezentacji graficznej numerycznego modelu terenu. W tym czasie przeprowadzono także szereg projektów związanych z badaniem dokładności instrumentów fotogrametrycznych oraz metodami ich rektyfikacji. Od 1994 roku główną tematyką badań w Zakładzie Fotogrametrii stała się fotogrametria cyfrowa. Realizując szereg projektów naukowych z zakresu technologii opracowania cyfrowej  ortofotomapy, a w szczególności technologii skanowania zdjęć lotniczych, aerotriangulacji cyfrowej oraz pomiaru korelacyjnego zbioru punktów numerycznego modelu terenu Zakład otworzył nowy rozdział polskiej fotogrametrii. Duży udział w tym sukcesie naukowym miała technika wideo, której badania w odniesieniu do zastosowań fotogrametrycznych stały się podstawą dla późniejszych opracowań skanowanych zdjęć lotniczych. Dalszy rozwój cyfrowych technik pomiarowych, związany z pojawieniem się na rynku fotogrametrycznym kamer cyfrowych oraz technologii lotniczego skaningu laserowego, spowodował, iż obecnie główną tematyką badań w Zakładzie Fotogrametrii jest technologia wirtualnej mapy przestrzennej (3D) obejmującej obiekty przestrzenne, a w tym budynki i ich wnętrza, która w niedalekiej przyszłości zastąpi tradycyjną mapę obrazową (ortofotomapę).