Osnowy grawimetryczne

Osnowa grawimetryczna jest to usystematyzowany zbiór punktów w terenie, dla których w wyniku opracowania pomiarów grawimetrycznych określono przyspieszenie siły ciężkości odniesione do przyjętej epoki.

Pierwsze osnowy grawimetryczne były zakładane wyłącznie w oparciu o względne pomiary grawimetryczne. Były one dowiązywane do punktu fundamentalnego, na którym wyznaczano przyspieszenie siły ciężkości w wyniku absolutnego pomiaru grawimetrycznego. Wartość siły ciężkości na punkcie fundamentalnym przyjmowano za odniesienie systemu grawimetrycznego.
Współczesne osnowy grawimetryczne zakładane są w oparciu o absolutne pomiary przyspieszenia siły ciężkości i uzupełniane przez pomiary względne. Poziom grawimetryczny (odniesienie i skala) osnowy grawimetrycznej jest określany na podstawie absolutnych pomiarów przyspieszenia siły ciężkości. Zaś jednostka grawimetryczna stosowana w pomiarach względnych wyznaczana jest w procesie kalibracji grawimetrów względnych.

W 1909 r. Międzynarodowa Asocjacja Geodezji przyjęła grawimetryczny System Poczdamski za Międzynarodowy System Grawimetryczny, który następnie w 1971 r. został zastąpiony przez System IGSN71.

Obecnie na terenie Polski odniesienie dla wszelkich względnych wyznaczeń przyspieszenia siły ciężkości stanowi założona przez IGiK (pomiary wykonane zostały przez zespoły IGiK, Politechniki Warszawskiej, Zarządu Topograficznego Wojska Polskiego oraz BKG z Frankfurtu nad Menem) nowa, jednolita krajowa osnowa grawimetryczna POGK97.

Modernizacja osnowy grawimetrycznej

W ramach modernizacji osnowy grawimetrycznej w latach 2007-2008 założono i pomierzono za pomocą grawimetru balistycznego FG5-230, należącego do Politechniki Warszawskiej, 5 nowych punktów absolutnych, które uzupełniają dotychczasową sieć punktów absolutnych zerowego rzędu oraz 11 punktów absolutnych wzdłuż grawimetrycznych baz kalibracyjnych.

Czytaj więcej >

Podstawowa osnowa grawimetryczna Polski POGK97 (POGK99, POGK04)

Podstawowa osnowa grawimetryczna Polski POGK97 powstała w wyniku wyrównania danych pomiarowych, przeprowadzonego w IGiK w 1997 roku. Została ona uznana za obowiązującą przez państwową służbę geodezyjną i obowiązuje do dziś.

Czytaj więcej >

System IGSN71

Uchwałą XV Zgromadzenia Generalnego Międzynarodowej Unii Geodezji i Geofizyki w Moskwie w 1971 r. wprowadzono dla potrzeb geodezji nowy, międzynarodowy system grawimetryczny International Gravity Standardization Net – 1971 (IGSN71), który zastąpił dotychczasowy system poczdamski. Sieć IGSN71 założona w latach 1950–1970 składa się z 1854 punktów grawimetrycznych, w tym około 500 punktów podstawowych. Poziom grawimetryczny sieci IGSN71 jest określony przez 10 absolutnych pomiarów g na 8 stacjach grawimetrycznych. Kontrolę skali zapewniono przy użyciu 1200 względnych pomiarów wahadłowych, zaś moc sieci – przy wykorzystaniu 12 000 względnych pomiarów grawimetrycznych na długich przęsłach. Lokalne powiązania zapewniono poprzez 11 700 względnych pomiarów ekscentrycznych.

Czytaj więcej >

System grawimetryczny IGiK-68

System grawimetryczny IGiK-68 powstał jako konsekwencja założonego w 1968 r. Międzynarodowego Poligonu Grawimetrycznego (MEGP), składającego się z 19 punktów międzynarodowych. Założenie tego poligonu miało na celu zapewnienie jednorodności standardu i skali sieci grawimetrycznych w byłych państwach socjalistycznych.

Czytaj więcej >

Osnowa grawimetryczna systemu IGiK-66

Założona w latach 1955–1962 podstawowa osnowa grawimetryczna nie spełniała standardów określonych przez Międzynarodową Asocjację Geodezji.

Czytaj więcej >

Osnowa grawimetryczna systemu PIG-62

Prace nad zakładaniem pierwszej osnowy grawimetrycznej w Polsce rozpoczęto w 1955 r. staraniem Państwowego Instytutu Geologicznego (PIG) oraz Instytutu Geodezji i Kartografii (IGiK). Osnowa I klasy, założona przez PIG w latach 1955-1957, składała się z 18 punktów. Punkty te zlokalizowano na lotniskach aby umożliwić wykorzystanie transportu lotniczego.

Czytaj więcej >